Bert Sonneveld

Zoals je weet volg ik de laatste jaren de Europese politiek zeer nauwgezet. Veel zaken houden mij daarbij bezig: van geluidswanden voor Poolse koeien – via het 350 miljoen bijstorten of de extra Nederlandse EU-afdracht en wel of geen etiket op het flesje olijfolie dat op jouw restauranttafeltje staat – tot het ‘gezamenlijke’ buitenlandbeleid over Mali en Syrië. “Maar wat is volgens jou de top 3 waar politici in Europa zich mee bezig moeten houden?”, werd mij de afgelopen week gevraagd. Spontaan popte ‘Straatsburg’ en een rem op uitbreiding van EU-landen in mij op. Maar dat antwoord zou te populistisch zijn. Dat er in Straatsburg wordt vergaderd, is vastgelegd in een verdrag. Om dat te wijzigen is unanimiteit van alle EU-landen nodig; met andere woorden Frankrijk heeft een veto. En Frankrijk geeft Straatsburg niet zomaar op. En een streep zetten door dit verhuiscircus levert niet heel veel op ten opzichte van de totale EU-begroting. Ik ben wel voor ‘one seat’, maar dit punt

Links Maria Klingenberg en rechts Theo Reijn; in gesprek  met leerlingen. Foto is genomen tijdens het werkbezoek van  Michel Rog van 24 mei 2013 aan Gooi en Vechtstreek. Liefdesverdriet? Nee, dat is het niet. Maar ik moest wel denken aan De Dijk :        Een man weet niet wat hij mist                       Weet niet wat hij mist        Een man weet niet wat hij mist        Een man weet niet wat hij mist                        Maar als ze er niet is                                 Als ze er niet is        Weet een man pas wat hij mist Graag wil ik het dit keer met je hebben over de lokale politiek in ’t Gooi en de Vechtstreek. En vooral over het missen. Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen is het CDA in ’t Gooi en de Vechtstreek buiten veel colleges gehouden. Alleen levert het CDA in onze regio nog een wethouder in Weesp en Huizen. En dat zijn ook meteen hele goeie: respectievelijk Jean van der Hoeven en Janny Bakker. Naarden, Laren, Blaricum

Afgelopen week was het CDA in Noord-Holland op werkbezoek. De landelijk en provinciaal voorzitters, Ruth Peetom en Jelle Beemsterboer, waren de hele dag in touw: Medemblik, Den Helder en Texel. Alles goed georganiseerd door Marc Haverkamp. Ook ik ben voor een deel mee geweest; retourtje  eiland Texel. Op Texel wonen dertienenhalf duizend mensen, maar is van veel meer importantie dan je op basis van het inwonersaantal zou verwachten. Rijke flora en fauna van polders, brede zandstranden, duinen, heide, bos en kwelders; natuurlijk veel toerisme; schapen en hun kaas en lammetjes en hun vlees; en de havens voor visserij, pleziervaart en veerdienst. En de bewoners zijn trots op dit alles en op elkaar; er is een groot verantwoordelijkheidsgevoel naar elkaar toe. De plaatselijke afdeling Texel had een mooi en afwisselend programma gemaakt. Op de boot verwelkomde een ontvangstcomité van CDA-bestuur en -fractie ons. Daarna leidde Jan-Willem Bakker ons rond op zijn schapenbedrijf

Lente bij Kasteel Groeneveld Ouderwets? Ik? Ik ben er gewoonweg nog niet aan begonnen. Uit principe tegen? Nee, dat niet. Maar ik heb me er nog niet in verdiept. En misschien ook gewoon uit gewoonte gebruik ik nog steeds geen OV-chipkaart. Dus koop ik nog steeds een retourtje als ik met de trein reis. Als ik heen reis, kan ik - verder zonder extra kosten en gedoe - ook weer terug. Met altijd mooie en nieuwe ervaringen op zak; rijker. En wanneer ik ergens naar toe ga, dan heb ik altijd de wetenschap dat ik weer terug kan; terug naar huis. Dat is prettig. Ruim een half jaar op landelijk niveau oppositie voeren doet het CDA goed. In twee betekenissen. Ten eerste wordt er- in mijn ogen - goed oppositie gevoerd. CDA-ers in de Staten Generaal doen de juiste dingen. Dat geldt voor zowel Eerste Kamerleden als - maar zichtbaarder, omdat het daar logischer is - de Tweede Kamerleden. Er wordt geen oppositie gevoerd om het oppositie voeren. Het oppositie voeren is gericht op de e

Twee maal record. Europese werkloosheid kent een hoogterecord. Rente van de Europese Centrale Bank is vandaag verder verlaagd; een laagterecord van 0,5%. Het laatste record is een noodgreep om de Europese economie een boost te geven. Doordat het voor banken goedkoper wordt om te lenen, kunnen banken – op hun beurt – dit voordeel doorgeven aan hun klanten. Het moet dan makkelijker of goedkoper worden voor bedrijven en bijvoorbeeld – aankomend – woningeigenaren om geld te lenen. En met deze extra financiën kunnen bedrijven investeren in nieuwe producten en diensten en kan de woningmarkt vlot worden getrokken. Met als consequentie dat het eerste record achter ons te laten met dalende werkloosheidcijfers. Een van de grootste struikelblokken voor bovenstaande werking is het consumenten- en producentenvertrouwen. Want het geld kan nog zo goedkoop zijn. Maar er moet wel voldoende vertrouwen zijn dat de lening met – die lage – rente wel terugbetaald kan worden; liefst nog met w