 |
| Brandnetels en bramenstruiken |
Mijn jeugd en werk
Ik ben boeren(klein)zoon. Mijn beide opa's waren boer; de ene in Muiden en de andere eerst in Maasland en later in Muiderberg. In Muiderberg is die boerderij nu van mijn neef; 'in de familie'. Mijn vader was hobbyboer, was vrachtwagenchauffeur op een veevrachtwagen, poldermachinist en later werkzaam voor het Hoogheemraadschap (waterschap). Genoeg verwantschap dus met de agrarische sector.
Nu ben ik werkzaam bij een verzekeringsbedrijf, die onder andere gespecialiseerd is in bijzondere risico's. Zoals het verzekeren van een kerncentrale, herverzekeren van terrorismerisico en risico's die andere verzekeraars niet willen of kunnen verzekeren. Onverzekerbare risico's. We voeren gesprekken over overstromingsrisico, het risico van tornado's, supercellen, stormen, het risico van verzakkingen door droogte; over de onverzekerbaarheid door de klimaatcrisis.
Klimaatcrisis en biodiversiteit
De klimaatcrisis zelf is een onverzekerbaar risico. Dat we in een klimaatcrisis zitten, wordt inmiddels door bijna niemand meer ontkend. Volgens het Wereld Natuur Fonds is het de laatste honderddertig jaar wereldwijd 1°C warmer geworden en in Nederland zelfs 1,9°C warmer. Behoud en herstel van natuurgebieden met al hun biodiversiteit is één van de meest efficiënte maatregelen tegen klimaatverandering.
Wandelen met de hond
Vroeger was het een gelukje als je - in augustus - een bramenstuik zag. Met heerlijk uitziende bramen; natuurlijk altijd op een plek laag bij de grond ("niet eten, want daar kan een hond op hebben gepist") of ergens achteraan. Degene die te plukken waren, waren nog niet zo lekker. Maar een paar schrammen later was de beloning fantastisch: een braam.
Tegenwoordig kom ik bramen - en brandnetels en grassen - overal waar ik de hond uitlaat, tegen. Parkje, bosrand en op de hei. Die planten groeien heel snel dankzij de toegenomen stikstof in de bodem. Ze verdringen andere soorten en de heide vergrast.
Hoogste tijd
We moeten in Nederland de stikstofuitstoot drastisch verminderen. En 40% van de stikstofuitstoot wordt veroorzaakt door veehouderijen. Via de andere veroorzakers kan - helaas - niet snel veel winst behaald worden; aan het buitenlandse deel (ook 40%) kan weinig gedaan worden. En ook als alle verkeer en industrie in Nederland wordt stilgelegd, daalt er nog steeds teveel stikstof neer.
Hoe kunnen veehouders hun uitstoot beperken? Dat kan door bijvoorbeeld anders om te gaan met mest, door te innoveren of het terugdringen van de veestapel.
Stikstofmaatregelen
Vorige week heeft minister Van der Wal voor Natuur en Stikstof de plannen gepresenteerd. Het Rijk heeft per gebied richtinggevende stikstofdoelen en reductiepercentages vastgesteld. Die lopen op van 12 procent tot rond de 70 procent. En meteen waren er de onacceptabele reacties van bepaalde boeren. Ook - en dan gaan we terug naar 'mijn' partij - is er enorm gezeik van oude machtsblokken binnen het CDA die alles bij het oude willen houden. Maar dat kan niet meer.
Dus...
Er ligt een genuanceerd voorstel en ik verwacht van 'mijn' CDA ook een genuanceerde reactie. De eerste reactie van fractievoorzitter Pieter Heerma was - laat ik het mild zeggen - geen schot in de roos. Laten we goed luisteren naar alle geluiden, het positieve van de kabinetsplannen zien en blijven komen met onze eigen punten. Want het CDA is geen boerenpartij, maar een brede volkspartij; wij willen én een toekomst voor de landbouw én de biodiversiteit verbeteren. Wij willen een genuanceerd besluit nemen.
Binnen het CDA zijn er ook echt andere geluiden dan die van (extreme) boeren.
Vandaar deze blog.
Reactie? Graag!
Reacties
Een reactie posten