Ik ben kwaad.
Op mezelf.
En op ons systeem.
Als eerste maar bij mezelf beginnen. Kwaad op mezelf. Afgelopen week heb ik een column geschreven, ‘Morele Crisis’. http://sonneheerdt.blogspot.nl/2012/12/morele-crisis.html
 |
| Zanderij Cruysbergen, met sneeuw, 8 december 2012 |
De reden dat ik over de morele crisis in het onderwijs,
de wetenschap, de politiek, de journalistiek, de banken en de
woningbouwverenigingen schreef, is omdat ik kwaad ben. Kwaad op ons systeem.
Er is van alles mis in hoe wij mensen met elkaar omgaan.
Hoe kan het zijn dat iemand jaar in jaar uit het systeem beduvelt. Alleen ter
meerdere glorie van hem- of haarzelf. En dan ook nog vaak alleen uit financieel
gewin op de korte termijn.
Bewust beduvelen. Weten dat het niet goed is wat je doet,
en het toch doen. Er mee door blijven gaan.
Het individualisme is doorgeschoten. Het eigen denken
vanuit het eigen belang is te groot. Grote bonussen vanwege het behalen van niet-duurzame
sub-doelstellingen. Sjoemelen, frauderen en corruptie. Het eigen gewin gaat namelijk
altijd – ik herhaal ALTIJD – ten koste van een ander. Er is – at the end –
altijd iemand anders die die bonus en dat sjoemelen betaald.
Vaak is het niet terug te herleiden naar wie die ander
is. Wie draait nu op voor dat geknoei en gepruts? Het systeem, ons systeem, is daar
niet transparant over.
Ten koste van wie gaat bijvoorbeeld een bankenbonus? Wie
betaalt dat uiteindelijk? Niemand lijkt het op het eerst oog. Maar uiteindelijk
blijkt onze economie, en dus onze maatschappij daar de dupe van.
Ten koste van wie gaat bijvoorbeeld het uit de duim
zuigen van onderzoeksresultaten? Als het niet ten koste is van het imago van het
wetenschappelijk onderzoek, dan is het wel ten kosten van de – wel –
hardwerkende wetenschapper.
Ten koste van wie gaat bijvoorbeeld dat een journalist
niet of onvoldoende checkt? Ook hier weer imago, collega’s die wel hard werken,
onderling vertrouwen en de maatschappij in het algemeen.
Wangedrag gaat ALTIJD ten koste van iets anders.
En dat wordt vergeten. Door het systeem. Ons systeem is
een walhalla voor wangedragers. Zij ontlopen hun persoonlijke
verantwoordelijkheid. Dat blijkt te kunnen. Past in de graaicultuur. Ze kunnen
zelfs met een premie van 3,5 miljoen naar Bonaire vertrekken.
We moeten stoppen met dit onpersoonlijke systeem. Terug
naar de menselijke maat.
Begrippen als persoonlijke verantwoordelijkheid,
solidariteit en rentmeesterschap moeten weer inhoud krijgen. Niet ‘de markt’ of
‘de staat’ brengen de oplossing, maar wij samen lossen deze crisis op. Met
elkaar. Dan vereist handelen van mensen en maatschappelijke organisaties.
Handelen van jou en mij.
Ik ben kwaad.
Jij ook?
Doe mee!
Groet,
Bert Sonneveld
Politiek, Europa, HRM, Nieuwe Media en CDA.
Beste Bert,
BeantwoordenVerwijderenIk heb je stukken gelezen en kom tot andere analyses en conclusies. De overheid heeft een aantal taken in dit land:
• het vastleggen van eigendommen van burgers en deze beschermen
• de vrijheid van het individu beschermen en de veiligheid van burgers waarborgen
• het waarborgen van de scheiding van kerk en staat
• het innen van belastingen en transparant zijn bij de besteding
• het maken van wetten en nog bijna belangrijker het handhaven daarvan
En vooral dat laatste is waar het aan schort. We moeten het niet complexer maken dat het is. Het is geen kwestie van moraal, zoals iedere keer weer bij het CDA naar boven komt drijven, maar simpelweg het maken van wetten en de handhaving daarvan. Het doet me denken aan Balkenende over normen en waarden. Inhoudsloze kreten als je er geen opvolging aan geeft in regelgeving en handhaving. De politiek is geworden tot een grote vriendenclub die elkaar baantjes toeschuift. En als er dan iemand op non actief wordt gezet wegens wantoestanden dan krijgen ze jaren wachtgeld en komen na een tijd weer boven drijven om op een andere functie gezet te worden. Ze komen er keer op keer mee weg. Ook de banken en zorgbestuurders. Waarom zit iemand op Aruba en niet in de gevangenis? Dat heeft niet te maken met individualisme maar juist omdat het lijkt dat iedereen verantwoordelijk is waardoor er uiteindelijk niemand verantwoordelijk is.
Overigens ga ik volledig mee in je vraagstellingen over hoe we zaken op het gebied van onderwijs, nutsbanken en andere gebieden vorm zouden moeten geven. Zou liever wel zien dat je daar een uitgebreide visie over hebt (iets voor je volgende blog?) en dan graag op het niveau van de volgende link:
http://www.youtube.com/watch?v=Dm3sDOcNpjw&feature=player_embedded
Groeten,
Bob Henzen
p.s. Overigens ben ik van mening dat Stapel vooral zijn eigen linkse gedachtegoed wilde veiligstellen
Hoi Bob,
BeantwoordenVerwijderenDank voor jouw reactie.
In mijn eerste column over de morele crisis, heb ik proberen aan te tonen dat deze crisis overal is. Niet alleen in de poltiiek. Niet alleen in de zorg. Niet alleen bij de banken.
Wantoestanden komen overal voor. En dat is ook van alle tijden. Maar anno nu zijn het geen uitzonderingen meer. Alle gevallen bij elkaar maken de huidige morele crisis. En daarover maak ik me zo kwaad in deze tweede column.
In een morele crisis gaat het niet - alleen - om het overtreden van beschreven wetten, maar gaat het om het niet naleven van onbeschreven regels; dat onze gedeelde waarden en normen niet meer worden gedeeld.
En die waarden en normen zijn nu juist niet te vatten in wetten. Dat maakt het zo lastig. Dus 'wetten en de handhaving' kunnen niet de oplossing zijn.
Kortom een andere analyse en conclusie, maar gelukkig wel uitkijkend naar een volgende column. Ik ga m'n best doen.
Groet,
Bert.