Niet een column over mijn trainingsopbouw om mijn overtollige kilo’s kwijt te raken, maar een achtergrondverhaal over Europa. Europa zit al veel te lang in een verdomhoekje. En hopelijk geeft deze column haar een zetje in de juiste richting. In de richting van een Europese federatie.
Aanleiding om dit nu te schrijven is de finale stemming van morgen in het Europees Parlement over het zogenaamde six-pack, de zes nieuwe wetten die de Europese Unie moeten toestaan de begrotingen van de lidstaten in de eurozone beter onder controle te houden. Best belangrijk.
Eerst vandaag enige uitleg met hulp van Wikipedia en Kennislink; en morgen een vervolgcolumn.
Best ingewikkeld
De Europese Unie (EU) is een intergouvernementele en supranationale organisatie. Bepaalde bevoegdheden van de nationale staten zijn overgedragen naar een autoriteit die boven de nationale staten staat. Maar ook: beslissingen moeten unaniem genomen worden.
Weet jij hoe Europa wordt bestuurd? Zelf moest ik het ook opzoeken. Zie hier een overzicht van vier van de zeven Europese instellingen:
Het Europees Parlement is de volksvertegenwoordiging van de Unie en bestaat uit 736 parlementariërs, die om de vijf jaar worden verkozen. Het deelt samen met de Raad de wetgevende macht van de EU. Het kan Europese wetten (richtlijnen en verordeningen) aannemen, wijzigen of verwerpen. Het Parlement beslist samen met de Raad over de Europese begroting. De benoeming van alle leden van de Europese Commissie moet worden goedgekeurd door het Parlement voordat ze aan de slag kunnen. CDA-ers in het Europees Parlement zijn Wim van de Camp, Esther de Lange, Lambert van Nistelrooij, Ria Oomen-Ruijten en Corien Wortmann-Kool.
De Europese Commissie is de uitvoerende tak van de EU en bestaat uit 27 eurocommissarissen, één uit elke lidstaat. De Commissie is de enige instelling die nieuwe wetten kan voorstellen, het zogenaamde recht van initiatief. Ook controleert ze of de lidstaten de Europese regelgeving wel goed naleven. De Commissie werkt onafhankelijk van de belangen van de lidstaten, de eurocommissarissen moeten in het Europees belang werken. Neelie Kroes is één van de zeven vicevoorzitters en is belast met de portefeuille Digitale agenda.
De Europese Raad (ook wel Europese top genoemd) bestaat uit de regeringsleiders van de 27 lidstaten. De Europese Raad geeft de nodige impulsen voor de ontwikkeling van de Unie en bepaalt de algemene politieke beleidslijnen en prioriteiten. Hij oefent geen wetgevingstaak uit. Mark Rutte dus, die ons land vertegenwoordigt.
De Raad van de Europese Unie (ook wel Raad van Ministers of kortweg Raad genoemd) varieert van samenstelling, afhankelijk van welk onderwerp besproken wordt. Hij bestaat uit de betreffende ministers van alle 27 lidstaten. De Raad oefent samen met het Parlement de wetgevingstaak en de begrotingstaak uit. Ook oefent hij zekere beleidsbepalende en coördinerende taken uit. De Raad besluit meestal met gekwalificeerde meerderheid van stemmen.
Parlement, Commissie en twee Raden. Veel teveel. Overbodig. Hoe democratisch is dit allemaal? En bovenal, kan het niet anders en kan het niet beter?
Europese federatie
De laatste twee Raden zijn natuurlijk overbodig. De staatvorm die – mijns inziens – veel beter bij Europa past, is die van een federatie. Net als de Verenigde Staten van Amerika. Dit houdt in dat je één centrale overheid hebt met daaronder staten die relatief zelfstandig zijn: er bestaan verschillende autoriteiten die elk hun eigen verantwoordelijkheden hebben. In de VS heeft de nationale overheid in Washington bijvoorbeeld de verantwoordelijkheid over het internationale beleid: over de oorlog in Irak, handel met China en relaties met Mexico. De verschillende staten hebben de verantwoordelijkheid voor hun eigen grondgebied en kunnen binnen dat gebied eigen beleid en wetten maken. Zo kun je in Texas de doodsstraf krijgen, maar in Michigan niet. Een federatie is een complex systeem, want je moet goed vastleggen wie waar verantwoordelijk voor is en elk niveau van de overheid heeft een eigen president, regering, volksvertegenwoordiging en rechtssysteem.
In de voetbal steekt de roep om een Europese competitie ook regelmatig op. Gewoon één super-eredivisie met alle beste ploegen van Europa. Niet getrapt – zoals de Champions en Europa League – via de eigen landencompetitie, maar een heuse competitie waarin alle ploegen tegen elkaar spelen; een keer uit en een keer thuis. Zelfde Europese gedachte als de Europese federatie.
Dus
Nederland – en de andere Europese landen – moeten wel bevoegdheden gaan overhevelen. En dat is lastig om aan bijvoorbeeld de Telegraaf uit te leggen. Dat doet pijn. Lijkt het. Op korte termijn.
Op lange termijn zal Europa alleen maar profiteren. Kunnen we de concurrentiestrijd met de VS en Japan ook goed aangaan. En wat te denken van de wedijver met de BRIC-landen. BRIC is de afkorting van Brazilië, Rusland, India en China; soms aangevuld met Mexico, Zuid-Afrika en Turkije. Kenmerk is dat deze landen zich zeer snel ontwikkelen en rond het jaar 2050 de meeste van de huidige rijkste landen van de wereld zullen hebben ingehaald. En dat willen we niet.
Het ondemocratische gehalte van het huidige Europa zal met een federatie-structuur ook meteen verbeteren. Gewoon rechtstreeks een Europees parlement kiezen. Een parlement dat op zijn beurt een Europese regering formeert. Simpel.
Wil je reageren, graag!
Groet,
Bert Sonneveld
Reacties
Een reactie posten